Ευσταθίου Δαμίρα

To Λευκό Βιβλίο

(Eπιλεγμένες ωδές)

Ωδή V

Οπου ο ποιητής δε βρίσκει τις λέξεις για να περιγράψει την ομορφιά και τη γαλήνη του ηλιοβασιλέματος στη λίμνη, που απολαμβάνουν οι ήρωες κατά τη σύντομη ανάπαυσή τους.

Ωδή IX

Οπου ο Αρμάνδος, ξαναβρίσκοντας ύστερα από πολλές περιπέτειες τους συντρόφους του, ξεσπά σε κλάματα χαράς, αδυνατώντας να αφηγηθεί τη μακρά ιστορία όσων μεσολάβησαν.

Ωδή XVI

Οπου η στοιχειώδης ευπρέπεια και διακριτικότητα, καθώς και ο σεβασμός προς τα ήθη του αναγνώστη, δε μας επιτρέπουν να αναφερθούμε στις λεπτομέρειες της απρόσμενης συνάντησης του Λεύκιππου και της Μπλάνσιφλορ στο βορινό δωμάτιο του πύργου.

Ωδή XXI

Οπου ο κωφάλαλος νεαρός γιδοβοσκός προσπαθεί απεγνωσμένα, αλλά χωρίς καμμία επιτυχία, να διηγηθεί στον Λεύκιππο όλα όσα διαδραματίστικαν στην Χλοερή Κοιλάδα κατά τη διάρκεια της απουσίας του.

Ωδή XXXV

Οπου ο Αρμάνδος, από φόβο για τη ζωή της Αλμπινέλλας, αποφεύγει, παρά την επιμονή και τις καλές προθέσεις του κόντε Δαγοβέρτου, να αποκαλύψει την πηγή των πληροφοριών του και τα βαθύτερα αίτια της ανησυχίας του.

Ωδή LII

Οπου ο Αρμάνδος, κατάκοπος και ζαλισμένος από την ολονύκτια οινοποσία, κοιμάται έναν βαρύ ύπνο χωρίς όνειρα, ενώ ο συμπολεμιστής του ξαγρυπνά μόνος του μέσα στην νύχτα που φεύγει, βυθισμένος στις κρυφές του σκέψεις.

Ωδή LIX

Οπου η ασύλληπτη σφοδρότητα της μάχης ανάμεσα στο γίγαντα και τα πέντε παλικάρια ξεπερνά τα όρια και της πλέον ζωηρής φαντασίας, και όπου ο δυστυχής Αγιλάρδος βρίσκει βίαιο και ακαριαίο θάνατο, προτού προλάβει να εκφράσει την τελευταία του επιθυμία.

Ωδή LXII

Οπου ο αιχμαλωτισμένος Λεύκιππος, παρ' ότι βασανίζεται με απερίγραπτη βαρβαρότητα από τους Σαρακηνούς μισθοφόρους του Κρουελμούνδου, υπομένει βουβός και με πρωτοφανή καρτερία τα τρομερά του μαρτύρια, αρνούμενος να τους αποκαλύψει ακόμη και το όνομά του.

Ωδή LXVIII

Οπου ξαφνικά σιωπή απλώνται στην ομήγυρη καθώς ο Τανφρέδος οργισμένος σηκώνεται για να κάνει μια δηκτική παρατήρηση που διακόπτεται όμως, πριν καν αρχίσει, από μια πισώπλατη μαχαιριά.

Ωδή LXXI

Οπου η απροσδόκητη τροπή των πραγμάτων προς όφελος των πολύπαθων ηρώων μας και το απίστευτο θαύμα της διάσωσης του Λεύκιππου από τα χέρια των εχθρών του, αφήνει άναυδους όχι μόνο τους ήρωές μας, αλλά και τον αφηγητή.