Για το πώς έφτασε στα χέρια τής Ελένης Κονιδάρη το χειρόγραφο αυτό ας μην πούμε πολλά, μόνο τούτο: Με τρόπο μυθιστορηματικό , όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, που συνήθως εμπλέκονται γέροι παλαιοπώληδες "ορθοί πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σκισμένες" κλπ. κλπ.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η πατρότητα ανήκει σε πασίγνωστο Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερο, μείζονα νεοέλληνα διηγηματογράφο. Επιφυλασσόμεθα να αναφέρουμε το όνομά του διότι η γνησιότητά του χειρόγραφου αμφισβητείται από μερίδα μελετητών, οι οποίοι διέκριναν μερικά σημεία του γραφικού χαρακτήρα (όπως οι υπερβολικά καγκελωτές ουρές του "ρ" και το "νεύρο" στήν θέση τών τόνων) που βάζουν υπόνοιες πλαστογραφίας. Τίποτα δεν μάς υποχρεώνει πάντως να περιμένουμε το πόρισμα τών ειδικών γραφολόγων για να απολαύσουμε το διήγημα που -εκτός τών άλλων- φαντάζει τόσο επίκαιρο. Και ίσως εδώ να βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά μειζόνων και μη λογοτεχνών: στη διαχρονικότητα.

Ευχαριστούμε για ακόμη μία φορά την Ελένη Κονιδάρη που μάς εμπιστεύτηκε το κείμενο.


Συνέχεια