Διονύσης Μεντζενιώτης
Ο Απόστολος Τοόντι εγεννήθη εις την Πανδριακήν, δηλαδή εις εν κράτος προνοίας, ανέσεως και ευημερίας, όπου σώφρονες ηγέται των σωματείων διά συζητήσεων μετά των εργοδοτών επέλυον ακανθώδη ζητήματα, απεσοβούσαν απεργίας εκπαιδευτικών και επετύγχανον βελτίωσιν των όρων εργασίας και εν γένει συνετέλουν εις την ειρήνην των κοινωνικών τάξεων.
Οι κάτοικοι της Πανδριακής ήσαν πλήρεις ωριμότητος πολίται και εχαίροντο την ζωήν των εν τη αυθορμησία και τη ειλικρινεία των. Ησαν ευγενείς και πλούσιοι. Πολλοί εξ αυτών ήσαν και ευφυείς. Ελέγετο μάλιστα ότι εδιάβαζον μετά μεγάλης ταχύτητος και ταυτοχρόνως κατενόουν το νόημα του κειμένου.
Ο Απόστολος Τοόντι ήτο η αρνητική εικών αυτών των πολιτών. Συνεχώς είχεν τον νουν του εις κλοπάς, δολοφονίας και σκάνδαλα. Τούτο ίσως οφείλετο εις το ότι, εις νεαράν ηλικίαν, ούτος εγκατέλειψε την οικίαν του διά να ακολουθήση όμιλον περιπλανωμένων μουσικών. Εις ηλικίαν είκοσι μόλις ετών διέπραξεν την πρώτην του ανθρωποκτονίαν, φονεύσας τον Αντρέ Σοπάκ, βασιλέα του τόπου.
Συγκεκριμένως, διωργάνωσεν εκδρομήν εις τα περίχωρα της Πανδριακής, και, όταν έφθασεν πλησίον των λατομείων ο Τοόντι παρεκάλεσε τον Αντρέ να χαμηλώση την κεφαλήν του όπως παρατηρήση κονίκλους. Δι' ενός, τότε, αλεξιβροχίου, έδερνεν με όλην του την δύναμιν του το κρανίον του ετοιμοθανάτου, όστις κατά την τρομακτικήν έκφρασιν ενός των μαρτύρων, του κ. Βρίστο Μπεζεντάκι, μετέπειτα σωματοφύλακος του Τοόντι,
"ωρύετο ως χοίρος τον οποίον σφάζουν".Η δολοφονία αύτη απέφερεν εις τον χαύνον Απόστολον Τοόντι σημαντικήν περιουσίαν, μέρος της οποίας εδαπάνησεν εις σπουδάς περί την Φυσικήν. Ιδιαιτέραν εντύπωσιν εις τον Τοόντι έκαμεν η Αρχή του Αρχιμήδους, την οποίαν εχρησιμοποίησεν διά να τελειοποιήση τας δολοφονικάς του μεθόδους.
Συμφώνως προς την αρχήν αυτήν:
"Παν σώμα εμβαπτιζόμενον εντός
υγρού, εκτοπίζει μέρος του υγρού, ίσου
όγκου προς τον εαυτόν του".
Συνεπώς, η στάθμη του υγρού ανέρχεται τόσον, όσον ακριβώς θα ανήρχετο εάν είχεν προστεθή εις αυτό ποσότης υγρού ίσου όγκου με το στερεόν.Κατά τον Lardner, το αυτόν συμβαίνει ακόμα και εις την περίπτωσιν όπου μέρος μόνον του στερεού βυθίζεται εις ένα υγρόν: εις την περίπτωσιν αυτήν, η άνοδος της στάθμης του υγρού είναι ανάλογος της ποσότητος του υγρού το οποίον εξετοπίσθη και η οποία είναι ιση με τον όγκον του βυθιζομένου στερεού.
Η νοσηρά, τω όντι, προσωπικότης του Τοόντι, έκαμεν τας εξής σκέψεις.
Υπέθεσεν ότι επάνω από την επιφάνειαν του υγρού έχομεν ενα στερεόν, μέρος του οποίου βυθίζεται εντός του υγρού: έν μέρος του υγρού εκτοπίζεται και η στάθμη του υγρού ανέρχεται. Εξ αιτίας, όμως, της ανόδου της στάθμης, ένα ακόμη μικρόν μέρος του στερού βυθίζεται, και τοιουτοτρόπως έχομεν νέαν εκτόπισην ενός ακόμη μέρους του υγρού και επομένως νέαν άνοδον της στάθμης. Και πάλιν, η νέα αυτή άνοδος της στάθμης έχει ως αποτέλεσμα μίαν επιπλέον εμβύθισην και, συνακολούθως, μίαν ακόμη εκτόπισην του υγρού και, συνεπώς, μίαν ακόμη άνοδον της στάθμης.
Είναι προφανές ότι η περιγραφείσα πορεία θα συνεχισθή έως ότου βυθισθή ολόκληρον το στερεόν και κατόπιν θα αρχίση να βυθίζεται ο,τιδήποτε κρατά το στερεόν, το οποίον μάλιστα, αφού συνδέεται με αυτό, θα πρέπει να θεωρείται μέρος του στερεού.
Η πανουργία του Αποστόλου Τοόντι, συνίστατο εις το εξής: Προσήγγιζεν φιλικώς, δήθεν, τα υποψήφια θύματά του και τους εδώριζεν ράβδον μήκους έξι μέτρων. Κατόπιν, τους έπειθεν να υπάγουν εις την θάλασσαν δι' εκδρομήν και εκεί τους παρεκίνη να κάθονται εις την άκρην της παραλίας, με την ράβδον ανά χείρας, και να την βυθίζουν μερικώς εις την θάλασσαν. Τα δυστυχή θύματα παρέμενον εκεί ακίνητα και ανύποπτα, ενώ -όπως τώρα γνωρίζετε- ο πνιγμός των ήτο μαθηματικώς βέβαιος. Η θάλασσα, εντός ολίγου χρόνου, τους εκάλυπτεν ολόκληρους.
Δια της περιγραφείσης μεθόδου, ο άθλιος Απόστολος Τοόντι, εδημιούργησεν τεραστίαν περιουσίαν, μέρος της οποίας διέθεσεν διά δωροδοκίας, ενώ έτερον μέρος εδαπάνησεν διά φιλανθρωπικούς σκοπούς, με σκοπόν την ισχυροποίησιν της θέσεώς του εις την κοινωνίαν της Πανδριακής και την κατάκτησιν του βραβείου του Κάλου-Μάνου, το οποίον δίδεται εις εξόχους προσωπικότητας.
Το πεζό αυτο περιέχεται στη συλλογή "ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΠΑΣΑΥΛΗΣ", εκδ. ΕΚΑΤΗ 1990. Ο Δ. Μεντζενιώτης έχει εκδόσει και την "ΕΠΙΤΟΜΟ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ" εκδ. ΕΚΑΤΗ 1997
"Απασαϋλη" είναι παραφθορά του "Απασα η Υλη", σχολικό βοήθημα που διετίθετο στο εμπόριο τίς δεκαετίες του '40 και '50.