Γιάννης Παπούλιας   

Γαρύφαλλα στην κοιλιά του Πέτρου

Βρισκόμουν στο δρόμο Εθνικής Αντιστάσεως, κοντά περίπου στο Σούπερ Μάρκετ του Γιογάκη. Ξάφνου έρχεται ένα αυτοκίνητο (μια κούρσα). Μέσα ήταν ο Πέτρος, ο προϊστάμενος μιας εταιρίας (συγκεκριμένα μιας υπηρεσίας).

- Γειά σου Γιάννη, μου λέει. Είσαι υπέροχος.

Τότε τι να δούμε: Αμέσως εμφανίστηκαν στην κοιλιά του, πάνω απ' το πουκάμισο το μπέζ που φορούσε πολλά γαρύφαλλα πνευματικά!
Λέει ο Θεός:

- Γαρύφαλλα στην κοιλιά του Πέτρου επειδή είπε καλή κουβέντα.
- Βλέπεις, του λέω, γαρύφαλλα στην κοιλιά σου επειδή είπες καλή κουβέντα! Ο Θεός αμοίβει τους καλούς. Ο Πέτρος έκανε να τα τινάξει τα γαρύφαλλα. Δηλαδή τα έσπρωχνε να φύγουν.
Τελικά έφυγαν μόνα τους, δηλαδή τα έδιωξε, τα εξαφάνισε ο ίδιος ο Θεός.

Τα ιδανικά

Η σημασία των ιδανικών είναι μεγίστη. Ανθρωπος χωρίς ιδανικά είναι πουλί χωρίς φτερά, άνθος μαραμένον. Δεν έχει την δύναμιν να πετάξει προς το τέλειον, προς το θείον, δεν δύναται να επιτύχει ιερόν σκοπόν, είναι ζωντανός νεκρός.

Τα ιδανικά είναι παντοδύναμα. Ελκύουν την πίστιν των ανθρώπων, φλογίζουν τον ενθουσιασμό, ενδυναμώνουν το πείσμα των δια να δυνηθούν ούτοι να φθάσουν από κορυφήν εις κορυφήν, από επιτυχίαν εις επιτυχίαν, από μιας δημιουργίας εις άλλην μεγαλυτέραν και ωραιοτέραν!

Μη θορυβείτε μες στο σπίτι! Μην κάνετε ληστεία και διάρρηξη! Είναι αμαρτία!
Μη βάζετε φωτιές στα δάση.

Ενας γλυκομίλητος ψεύτης

Κατέβηκε την υπόλοιπη σκάλα τρέχοντας και άνοιξε την πόρτα της κουζίνας. Το δυνατό άρωμα την τύλιξε. Χωρίς να βγάλει το παλτό της έτρεξε στο τραπέζι και μύρισε βαθιά το άρωμα ανέδινε το κέικ. Μοσχοβολούσε φρέσκο βούτυρο, λεμόνι και ζαχαρωμένα φρούτα. Αλλά το άρωμα του μοσχοκάρυδου ερχόταν από αλλού. Πήγε αργά στην κουνιστή πολυθρόνα της και κάθησε.

Η Αννα!

Βρίσκομαι σ' ένα σπίτι όπου γίνονται μαθήματα. Ξαφνικά ο δάσκαλος λέει:
- Μας ζητά ο Βιετοσλάβος. Πες του άλλο όνομα!
- Ιωάννης Πλωμαρίτης θα του πώ!

Του το λέει. Μετά εγώ, η μάνα μου και η αδελφή μου η Μαίρη πηδάμε κάτω και βλέπουμε την Αννα. Προχωρούμε όλοι μαζί και φθάνομε σε μία προβλήτα. Εκεί βλέπουμε δύο καράβια. Θέλομε να μπούμε στο αριστερό. Τότε βγαίνει ένας άνθρωπος και μας λέει:
- Για κάνετε το σημείο του Σταυρού!
- Είναι η Αννα η αυτοκράτειρα, λεω.

Κάνομε κι οι τρείς το σημείο του Σταυρού κι η Αννα και η μητέρα μου μπαίνουν από άλλη πόρτα κι εγώ απ' την κανονική. Κλείνει η πόρτα και μου δίνουν ένα αυγό. Τότε σ' ένα κουτάκι βλέπω τρία αυγά. Ενα κορίτσι μου λέει: "Πάρε τυρί!"

Πέρα από τα όρια

Διέσχισε το διάδρομο κι έφτασε στην άλλη άκρη του σπιτιού. Ανοιξε τυχαία μια πόρτα στα δεξιά της. Βρέθηκε μπροστά σε ένα άνετο σαλόνι με βαριά, παλιά έπιπλα. Η βιβλιοθήκη, που καταλάμβανε τον τοίχο του δωματίου, φιλοξενούσε στα ράφια της μια ωραία συλλογή από δερματόδετα βιβλία. Η Κέλι μπήκε διστακτικά και προχώρησε προς το πιάνο που πάνω του υπήραχαν κάμποσες φωτογραφίες σε ασημένιες κορνίζες.

Παρθενώνες από ατόφιο πορώλιθο!

Καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας και σκέφτηκα: "Μπορώ να πάω εβδομήντα χιλιάδες χρόνια πίσω και να δώ παρθενώνες από ατόφιο πορώλιθο για όλη την Ελλάδα;"
"Αυτό δεν γίνεται!" μου λέει ο Θεός.
Και ξάφνου τι να δώ: Βρίσκομαι εβδομήντα χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν και βλέπω σπίτια - παρθενώνες για όλη την Ελλάδα!
Και λέει ο Θεός:
-Εβδομήντα χιλιάδες χρόνια πίσω και παρθενώνες από πορώλιθο για όλη την Ελλάδα!

Η χαρά μου δεν περιγράφεται!

Τα ρουμπινένια τοιχάκια

Παίρνω ρουμπίνια και λίγο λίγο φτιάχνω τοιχάκια σε σχήμα τερτράγωνο. Βάζω μπροστά ένα ραδιόφωνο φίλιπς. Το ανοίγω και σκορπάει μελωδίες. Λέω στην αδελφή μου τη Μίνα: "Σου αρέσουν οι μελωδίες; Κοίτα τι έχω φτιάξει!". Παίρνω το ραδιόφωνο και τι να δεί: Κάτι κόκκινα αστραφτερά τοιχάκια. Θαμπώθηκε από την ομορφιά τους. Ξαναβάζω το ραδιόφωνο στη θέση του και πάμε από πίσω. Στην ταράτσα βλέπω ένα νεαρό να κρατάει ένα πουγκί με ρουμπίνια.
- Ρίξτο, του λέω, σε μένα!
Εκείνος σα να διστάζει. Τότε τι να δώ: πηδάει απ' το ένα κτήριο στο άλλο απέναντι. Μετά πιάνει το πουγκί και το πετάει στο περίπτερο, στην τέντα. Κατόπιν πηδάει, αρπάζει το πουγκί και τρέχοντας κατεβαίνει το δρομάκι!

Εισιτήρια για τους γειτονικούς κόσμους

Τέσσερα περίπου χρόνια μετά την πρώτη προσεδάφιση του ανθρώπου στη Σελήνη μια περίεργη σειρά γεγονότων θα συμβεί στον πλανήτη Αρη. Ψηλά στον ανέφελο λουλακί ουρανό του μια παράξενη μεταλλική αράχνη θα αρμενίζει αργά προς το έδαφος, ενώ η κάθοδός της θα επιβραδύνεται με ανασχετικούς πυραύλους. Σ' ολόκληρη την έκταση του ουρανού του μακρυνού αυτού κόσμου θα είναι ίσως το μόνο κινούμενο αντικείμενο. Τελικά θα αποτεθεί πάνω στο ξένο έδαφος, θα αναπτύξει τις κεραίες της και θα μιλήσει στους ανθρώπους που την εκτόξευσαν εδώ και μισό χρόνο από απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.

Η απαθλιωμένη Ελλάδα

Ο Πρωθυπουργός παίρνει κάθε χρόνο τα παλληκάρια στρατιώτες, κρατά στις εκατό χιλιαδούλες το λαό (δηλαδή μισθο-σύνταξη) και δεν φτιάχνει σχολές ξένων γλωσσών για όσους μεταναστεύουν...